Brązowe, zagłębione plamy na truskawkach

Sprawcami tej choroby w naszym kraju mogą być dwa grzyby z rodzaju Colletotrichum: C. gleosporioides i C. acutatum.
Charakteryzują ją brunatno-brązowe plamy (ok. 10 mm) na owocach z charakterystycznym wgłębieniem. Z czasem plamy zaczynają się zlewać, a owoce gnić. Na powierzchni gnilnych plam powstają różowe, do ciemno żółtych skupiska zarodników konidialnych, które są przenoszone przez owady i opady. Na porażonych chorobą rozłogach pojawiają się czarne wgłębione blizny, które opasują rozłogi i powodują zamieranie nieukorzenionych rozetek. Porażenie korzeni powoduje czerwono-brunatne zabarwienie rośliny. Takie rośliny najczęściej zamierają.
Występowanie antraknozy powodowane przez oba gatunki mogą napędzać dodatkowo: ciepła pogoda, z temperaturami powyżej 20–25 ^oC, wysoka wilgotność powietrza i gleby oraz opady deszczu. Gatunki grzybów różnią się optimum termicznym. C. gleosporioides jest gatunkiem wymagającym do rozwoju wyższej temperatury.
Dzięki możliwości występowania na wielu gatunkach roślin, grzyby te mogą przetrwać w środowisku przez wiele lat. Stwarza to poważny problem przy planowaniu płodozmianu truskawki. Zimują one w resztkach roślin w postaci grzybni i zarodników przetrwalnikowych. Na plantacjach grzyby rozprzestrzeniają się w postaci masowo wytwarzanych zarodników konidialnych.
Zabiegi chemiczne należy wykonywać systematycznie co 7–10 dni w fazie tuż przed kwitnieniem, w fazie kwitnienia do końca fazy dojrzewania owoców. Preparaty należy stosować zgodnie z zaleceniami w aktualnym Programie Ochrony Roślin Sadowniczych, przestrzegając zaleceń etykiety środka i zachowując okres karencji. Niektóre fungicydy stosowane do zwalczania szarej pleśni ograniczają również antraknozę truskawki.

Tab.: Zestawienie środków chroniących uprawy truskawek przed antraknozą wraz z zalecanymi,  maksymalnymi dawkami dla jednorazowego stosowania i okresami karencji.

eg

fot.: K. Wójcik