Nawadnianie kroplowe polega na częstym dostarczaniu małych dawek wody bezpośrednio w pobliże strefy korzeniowej roślin. Redukcja ciśnienia w emiterach pozwala na uzyskanie małego wydatku cieczy. Do najważniejszych zalet tego rozwiązania należą:
- dobre wykorzystanie niewielkich dawek wody przez rośliny (mniejsze straty parowania i odpływu wody poza strefę zasięgu systemu korzeniowego), oszczędności nawet do 40%,
- małe jednostkowe zużycie wody,
- małe zapotrzebowanie na energię wskutek stosowania niskich ciśnień,
- utrzymywanie optymalnej wilgotności gleby przez cały czas,
- brak znoszenia kropel przez wiatr,
- mniejsze ryzyko wystąpienia chorób grzybowych i bakteryjnych ze względu na niezwilżanie liści,
- możliwość zastosowania fertygacji,
- niewielka pracochłonność w czasie eksploatacji.
Systemy nawadniania kroplowego nie są wolne od wad:
- koszt założenia instalacji do nawadniania kroplowego jest wyższy niż instalacji deszczownianej,
- brak możliwości przenoszenia systemu,
- skomplikowane wykonywanie zabiegów mechanicznych w międzyrzędziach (gdy taśmy bądź linie są rozłożone bezpośrednio na powierzchni ziemi).
Porównanie dwóch systemów nawadniania – deszczownianego i kroplowego
| Porównywane parametry | System deszczowniany | System kroplowy |
| ciśnienie robocze w MPa | 0,2–0,6 | 0,05–0,2 |
| wydatek jednostkowy w l/h | 500–5000 | 1–10 |
| częstotliwość nawadniania w dniach | 4–14 | 1–3 |
| dawki nawodnieniowe w mm | 8–60 | 5–15 |
| wahania wilgotności w kPa | -30 do -80 | -10 do -30 |
| straty wody w % | 40–15 | 10–5 |
System kroplowy składa się z:
- węzła sterowania z następującymi elementami: pompą, zaworami, dozownikiem nawozów, regulatorem ciśnienia, wodomierzem, manometrem, sterownikiem czasowym,emiterów
- rurociągów wykonanych z polietylenu lub PCV: głównego (φ 40-60 mm), doprowadzających (φ 20-30 mm) i rozprowadzających wodę po polu (φ 12-20mm),
- emiterów, z których sączy się woda.
W przypadku nawadniania kroplowego bardzo istotnym parametrem jest jakość użytej wody. Zanieczyszczona woda może szybko zapchać małe emitery. Zanieczyszczeniami mogą być: cząstki gleby, glony, węglany czy też tlenki żelaza.
