Choroba pojawia się głównie w uprawach polowych warzyw dyniowatych i najgroźniejsza jest dla ogórka. Porażone ogórki wydają niski plon, ponieważ zainfekowane liście przestają asymilować, co bardzo osłabia kondycję roślin.
Objawy
- pierwsze na liścieniach: uwodnione, białawe plamki wzdłuż brzegów
- liście i ogonki liściowe: uwodnione plamki otoczone halo, plamy się powiększają, ale ograniczają je nerwy, porażona tkanka brązowieje, zamiera i zmienia kolor na beżowy, dodatkowo łatwo się wykrusza, więc liście wyglądają na podziurawione
- owoce: okrągłe, uwodnione plamki, które mogą gwiaździście pękać, owoce zaczynają gnić, jeśli porażone zostaną zawiązki to opadają lub tworzą się z nich zdeformowane owoce
Charakterystyka sprawcy
Chorobę powoduje bakteria Pseudomonas syringae pv. lachrymans. W obrębie gatunku stwierdzono 16 ras, na które część odmian ogórka jest uodporniona. Patogen najlepiej rozwija się w temperaturze 25-27°C. Z sezonu na sezon przenosi się wraz z nasionami i resztkami roślinnymi. W czasie uprawy bakteria rozprzestrzenia się wraz z kroplami wody, na częściach roboczych maszyn, razem z wiatrem czy też przy pomocy owadów. Warunkiem koniecznym do zajścia infekcji jest wnikcięcie patogena do wnętrza rośliny przez szparki, hydatody bądź mikrouszkodzenia, zwłaszcza gdy ogórki są wilgotne.
Ochrona
- Zdrowe nasiona
- Minimum dwuletni płodozmian
- Gorczyca - dobry przedplon
- Prace pielęgnacyjne wykonywać, gdy rośliny obeschną
- Unikać deszczowania
- Opryski środkami miedziowymi
